Urząd skarbowy to jednostka Krajowej Administracji Skarbowej obsługująca naczelnika urzędu skarbowego, który jest organem administracji niezespolonej podlegającym ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Naczelnik urzędu skarbowego jest organem podatkowym pierwszej instancji, organem egzekucyjnym a także finansowym organem postępowania przygotowawczego. Organem odwoławczym od decyzji naczelnika urzędu skarbowego jest dyrektor izby administracji skarbowej. Naczelnik urzędu skarbowego jest upoważniony do prowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego.

Urzędy skarbowe powstały na mocy ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych. Przejęły niektóre zadania byłych okręgowych zarządów dochodów państwa i kontroli finansowej oraz zadania wydziałów finansowych prezydiów powiatowych rad narodowych i rad narodowych stanowiących powiaty miejskie. Od 1991 r. urzędy skarbowe stały się samodzielnie bilansującymi jednostkami budżetowymi oraz dysponentami środków budżetowych trzeciego stopnia, co umożliwiało im zarządzanie środkami finansowymi oraz prowadzenie spraw kadrowych. W latach 90. aparat skarbowy w tym urzędy skarbowe były dostosowywane pod względem organizacyjnym oraz właściwości rzeczowej i miejscowej do trwającego w kraju urynkowienia gospodarki. Czynnikiem stymulującym potrzebę ciągłych zmian było między innymi wprowadzenie podatku dochodowego, podatku od towarów i usług, oraz numeru NIP, co nakładało na naczelników urzędów nowe zadania. W 1996 r. urzędy skarbowe stały się częścią Administracji Podatkowej, jako jednego z trzech pionów administracyjnych Ministerstwa Finansów.